Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Πέθανε ο Ούγκο Τσάβες και η Βενεζουέλα θρηνεί. Για κάποιους μοιάζει σαν το τέλος του κόσμου.
Γιατί όμως αντιδρούν σε παρόμοιες περιπτώσεις, με αυτόν τον λατρευτικό τρόπο πολλοί άνθρωποι;
Να θυμηθούμε τι έγινε με θανάτους ηγετών, όπως του Μαχάτνα Γκάντι, της Ίντιρα Γκάντι,του Γεωργίου Παπανδρέου, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, του Χομεϊνί και του Γιασέρ Αραφάτ.

Βεβαίως σε ανεπτυγμένες χώρες με ανεπτυγμένο μορφωτικό επίπεδο των πολιτών τους, τέτοιες αντιδράσεις είναι μειωμένες σε μεγάλο βαθμό.
Προφανώς ο άνθρωπος ψάχνει ένα στήριγμα στην επιβίωσή του. Και αυτό το αναζητεί σε κάποιους με θαυμαστές ή και μαγικές ικανότητες.Και από την άλλη, κάποιοι άνθρωποι ανακαλύπτουν στον εαυτό τους την ιδιότητα του σωτήρα με την μεγάλη αποστολή να σώσει τον λαό του ή και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τότε αναπτύσσεται μια σχέση μεταξύ του σωτήρα και των αναζητούντων την σωτηρία, η οποία περιδένεται με ατσαλένια δεσμά. Ο ηγέτης πιστεύει, ότι ο ίδιος θα απαλλάξει τον λαό του, από τα δεινά της ζωής, οι δε ηγεμονευόμενοι, ότι χωρίς αυτόν θα καταστραφούν.
Και ξαφνικά έρχεται ο θάνατος και η αυταπάτη διαλύεται. Αλλά μέχρι να γίνει συνείδηση η αυταπάτη, εκτυλίσσονται σκηνές αλλοφροσύνης.
Εκεί, λοιπόν, προς αυτόν τον λανθασμένο δρόμο οδηγούνται, όσοι βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα, μακριά από την αλήθεια.
Αλλά η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας!